Federico Higuain. Sürekli forma bulamadı. Bulduğu maçlarda biraz egoistti, kabul etmek lazım. Ancak yararlıydı. En azından mücadele ediyordu. Giydiği forma için her şeyi yapmaya hazırdı. Bir maç sonrası, onu transfer ettiren teknik direktörden veto yedi. Maç sonu açıklamalarında yerin dibine sokuldu. Devre arasına kadar beklendi ardından Meksika'ya kiralandı. Sezon sonu ise satıldı. 3 kulvarda toplam 16 maça çıktı 598 dakika oynadı. Higuain gitti. Bu kısa süre zarfından sonra bile, bize üzerine konuşabileceğimiz şeyler bırakarak gitti. Mesela yukarıdaki resim. Kadıköy deplasmanındayız, Kasım 2007, son dakikada hakemin bariz golümüzü yemesi nedeniyle 2-1 mağlup oluyoruz. Golü atan da Higuain bu arada. Maç bitiyor, kendi taraftarlarının bile sevmediği Volkan efendi, bizim tribüne doğru hareket çekiyor. İşte o an sahneye Higuain çıkıyor. Volkan'ın yanına gidiyor. "Kafandan zorun mu var kardeşim ?" hareketi çekiyor. Tepki koyuyor. Bir nevi taraftarını kolluyor.
Bir yazı önce bir paragrafı futbolculara ayırmıştım. Mücadele etmeleri gerektiğini belirtmiştim. İşte o mücadeleye bir örnek budur. 90 dakika ile sınırlı kalmamalıdır. Yeri geldiğinde taraftarını korumaya, onlara laf ettirmemeye kadar gitmelidir. Higuain gibi mücadele etmenizi istiyoruz oyuncularımızdan kısacası. Bunu bize umarım bize çok görmezler...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder