Altaylı oyuncuların takımımıza göre belirgin bir fizik üstünlüğü vardı. Bunu es geçmemek lazım. Buna rağmen hücümda etkili olamasak dahi, savunmada açık vermiyorduk. Ancak bir yan toptaki bir anlık hata kalemizde golü görmemize neden oldu. İlk yarı bittiğinde, ikinci yarının Konya Şekerspor maçı gibi geçmesini diledim. Çünkü o maçın da ilk yarısını kötü oynamamıza rağmen ikinci yarıda açılmıştık.
Olmadı. İkinci yarıda da hücümda etkili olamadık. Gerekli baskıyı kuramadık. Bunun neticesinde oyuncularımı strese girmeye başladı dakikalar geçtikce. Ve bir diğer yan topunda, ikinci golü yedik ve karşılaşmadan 2-0 yenik ayrıldık. Maçta 2 golün yanısıra, 2 de kırmızı kart gördük. 81 ve 86.dakikalarda olmak üzere iki kırmızı kart ile 9 kişi bırakıldık. Orta hakemin, ilk kırmızı karttan sadece 5-10 saniye önce net faulumüzü vermemesi düşündürücüydü. Yine de çok büyük anlam yüklememek lazım tabii.
Maç öncesi böyle yemin etmişlerdi ancak bugün sonuç umduğumuz gibi olmadı. Canları sağolsun. Biz onların ellerinden geleni yaptığına bizzat şahit olduk. Gerisi faso fiso...Bu arada gerek şampiyon olan Altay camiasına ve oyuncularına, gerek ise yarı finalde bize elenip bugün Trabzonspor'u 5-0 yenmesiyle üçüncü olan Konya Şekerspor'a ve gerek turnuvayı dördüncü tamamlayan Trabzonspor'a tebrikler. Bu genç cevherler inşallah bu yaş grubunda gösterdikleri başarıyı gelecek yıllarda da gösterir, Milli Takımlarımızda gururla forma giyerler.
Rakip Konya Şekerspor'du. Kendilerini geçen sene Çeyrek Finalde elemiştik. Bu sezon Yarı Finalde rakibimiz olmuşlardı. İlk yarı iyi değildik açıkcası. Rakibimizin ilk 40 dakikada kaleyi bulan şut sayısı 5-6'yken, biz 2 pozisyon dışında etkili olamadık rakip kalede. Açıkcası ilk yarı sonunda hafif tedirginlik oluşmuştu bende. Bunun sebebi takımın bir gün önce uzatmalara giden bir maç oynamasıydı. 
Ancak düşündüğümün tam tersine ikinci yarıda daha istekli ve daha etkili bir BEŞİKTAŞ bulduk sahada. Üstüste kornerler, ataklar geldi. Kaçan çok net iki gol pozisyonundan sonra golümüz geldi. 
Kafa vuruşuyla güzel bir gol oldu. Golü kimin attığını telefonda soranlara 'bilmiyorum' cevabını verdim çünkü hala bilmiyorum kimin attığını. Ne yazık ki, oyuncularımızı ismen tanımıyorum.
Finaldeyiz. Rakip ise Altay. Trabzonspor'u eleyerek Finale çıktılar. Rakibimizi geçen sezon Yarı Finalde elemiştik. Maç Pazar günü, Bayrampaşa Çetin Emeç Stadı'nda. Başlama saati 17.30. 
Geçmiş zamanda yaşanılanları, gelecekte de yaşama fırsatı! Nihat Kahveci 7.5 yıl sonra BEŞİKTAŞ'a geri döndü! Bir gece ansızın bitmesi nedeniyle bol bol ünlem işareti kullanasım var bu yazıda.
Özet geçmek gerekirse, sakatlık sorunu yaşamayan Nihat her haliyle bu ligde başarılı olur. Ayrıca Şampiyonlar Ligi'nde tecrübesiyle o arenalarda boy göstermemiş diğer oyunculara yardımcı olabilecek biri transfer edilmiştir. Bu transferin benim için karşılığı budur. Beklentim ise an itibariyle elbette çok...
Takımımız elinden geleni yaptı bugün. Güçlü bir rakibe karşı oynamalarına ve maç ilk periyot sonunda belli ölçüde kopmuş olmasına rağmen pes etmediler. İkinci periyot sonucu itibariyle farkın daha da açılmış olması da bir şey ifade etmedi onlar için. Mücadelelerine ikinci yarıda da devam ettiler, pes etmeden.
Galatasaraylı arkadaşım Burak'ın arkadaşının çektiği fotoğraflar. Yer: Rami/Eyüp. Emeği geçenlerin ellerine, yüreklerine sağlık. Huzur budur...
Nette birkaç yerde Kurtuluş'taki bayrak-pankart organizasyonunun güzel olduğunu okuyunca tutamadık kendimizi, Bahçelievler'den Kurtuluş'a gittik babamla. Fotoğraflar çektik, 10 dakika dolaştık ve eve geri geldik. Gelirken yolumuz Merter'e düştü. Orada da bir fotoğraf çektim (sonuncusu). Peki gittiğimize geldiğimize değdi mi? Bence değdi. Gayet güzel fotoğraflar çıktı ortaya. Siyah Beyaz'ı yanyana görmeyeyim, feci bir huzur kaplıyor içimi.
Ruhun şad olsun Şeref Bey. Siz büyüklerimizin yeşerttiği bu büyük aşkın, bu büyük camianın artık milyonlarca destekçisi, seveni, aşığı var. Gözünüz arkada kalmasın, mekanınız cennet olsun.
Dört grubun liderleri yarı finale yükselecekmiş. Bizim grubumuzda Lyon ve Porto var. Lyon, 2003'te bu kupaya katıldığımızda 2-1 yendiğimiz bir takım. Diğer 2 maçta da 1 puan almıştık. Fena değil karnemiz yani.
Saat 16.30 civarı semtteydim. Bir hafta önceki Galatasaray maçı öncesinden farksızdı ortam. Saat 18 civarı stada doğru yol almaya başladık. 18.20'de stad önünde nereye gireceğimizi düşünürken, Kapalı Üst'e girenlerin gerisi geriye dışarı çıktığını gördük. Yılmadık, Kapalı Üst'e girme fikrimizden vazgeçmedik ve içeri daldık. Kalabalık merdivenlere taşmıştı resmen. Kalabalığı yara yara, nefes almanın dahi zor olduğu kalabalığın tam içine girdik. 
Şovlardan biraz önce sahaya çocukların dalması ve güvenliğin haliyle onları engellemeye çalışması tribünden tepki aldı. Neyse ki, kısa süreli gerginliğin ardından yavru kartallara sahaya girme izni verildi. Ancak sahaya giren çocuk sayısı biraz abartıldı. Bu sefer anonslar eşliğinde görevliler duruma el atmak zorunda kaldı. Kapalı Tribünün, çocukların sayısının fazlalığına verdiği tepkiyi şimdi buraya yazamıyorum ama komikti hakikaten :) Bu kargaşadan kısa süre sonra şarkıcılar sahne almaya başladılar. Demet Akalın ve Mustafa Sandal yanılmıyorsam 4'er şarkı söylediler. Ardından Anadolu Ateşi sahneye çıktı. Kabul etmek gerek ki şovları her ne kadar ilgi çekici ve hoş olsa da, insanların o an düşünebildiği tek şey bir an önce kupa seromonisinin yapılmasıydı.
Bu arada şarkılarla coşan Yeni Açık, Kapalı'dan muazzam gözüküyordu. Arkadaşlarıma çektiğim mesajlarda da aynen 'İtalyan Curva'ları gelsin bizden ders alsın' yazdım. Hakikaten süperlerdi...
Çifte kupa ile tur atacak olan oyuncularımıza bu sefer şampiyonluk kupası kaldırıldıktan sonra sahaya dalan kalabalık engel oldu. Bu sefer anonslar da haklı olarak sertleşti. Saha bir anda ana baba gününe dönmüştü. İş yine Kapalı tribüne düşünce, özellikle Kutu'dan yükselen sert tezahuratlar bir nebze olsun kalabalığı dışarı alma konusunda yardımcı oldu görevlilere. Kalabalık saha dışına çıkarılınca, kupa turu da başladı. 
Kupa turunda dikkat çekici şeyler Ernst-Cisse, Zapo-Sivok-Holosko uyumlarıydı. Cisse-Ernst ikilisi Denizli'de de sürekli beraberlerdi. Kutlamalarda ise Zapo-Sivok-Holosko iyice kendilerinden geçmiş, üst üste üçlülerle tribünleri coşturuyorlardı. Bu arada teker teker futbolcularımızın sahaya davet edildiği sürede tribünü en fazla coşturan ikilinin de Zapo ile Sivok olduğunu söylemek lazım. Deli gibi sevindiler resmen yerlerde kayarak :) Helal olsun ikisine de..
Meşale şovlar her yakıldıkca aklıma 1996/97 sezonunda oynanan 2-2'lik Valencia maçı geldi. O görüntülere benzer görüntüler oluştu Pazar günü. Kutlamaların sabahında Denizli'den yorgun argın gelmiş, 2 saatlik uyku ile semte akmış biri olarak kutlamaların sonunda 'iyi ki gelmişim' dedim. Hakikaten çok güzel bir gün geçirdik... Allah daha nicelerini yaşamamızı nasip etsin.